انضباط:

فرد از رکعت های معین و آداب و شرایط خاص اقامه نماز و اجزای معین آن نظم و انضباط می آموزد.

وقت شناسی:

از این که نماز در وقت معینی بایستی اقامه شود انسان، وقت شناسی را می آموزد؛ ( اقامه نماز قبل از وقت باطل، با تاخیر ثوابش کم و بعد از وقت گناه دارد).

طهارت و پاکیزگی:

رعایت شرایط قبل از نماز مانند توجه به پاکیزگی بدن، لباس، مکان و حتی تاکید بر مسواک زدن قبل از هر وضو گرفتن زمینه ی طهارت روحی را برای انسان فراهم می آورد.

حق شناسی:

از اینکهلباس و مکان نمازگزار حتی آب و مکان وضو و یا آب و مکان غسل نباید غصبی باشد انسان رعایت حقوق دیگران را می آموزد.

بیداری:

از تمرکز حواس ( جمع کردن فکر به یک نقطه) و حضور قلب، نمازگزار  ارزش هوشیاری و تفکر را می آموزد.

"کتاب آثار نماز بر انسان"